عوارض آلایندگی

سازمان امور مالیاتی کشور با عنایت به این که معیارهای تعیین سطح آلایندگی واحدها بر اساس مفاد ماده ۲۷ قانون مالیات بر ارزش افزوده (مصوب سال ۱۴۰۰) تاکنون به تصویب نرسیده است، در قالب بخشنامه شماره ۲۳۰/۷۳۹۳۶، ادارات کل امور مالیاتی کشور را ملزم به اخذ حداقل ۰/۵ درصد مالیات برای واحدهای آلاینده نمود.

بخشنامه سازمان امور مالیاتی کشور با موضوع رفع ابهام در خصوص عوارض آلایندگی واحدهای تولیدی آلاینده محیط زیست موضوع تبصره ۱ ماده ۳۸ قانون مالیات بر ارزش افزوده (مصوب سال ۱۳۸۷) و عوارض سبز موضوع ماده ۲۷ قانون مالیات بر ارزش افزوده (مصوب سال ۱۴۰۰) با شماره  در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۴۰۳ توسط رئیس کل […]

سازمان امور مالیاتی کشور پیرو بخشنامه شماره ۲۳۰/۷۳۹۳۶ مورخ ۱۲ بهمن ۱۴۰۱، شیوه مطالبه عوارض سبز موضوع ماده ۲۷ قانون مالیات بر ارزش افزوده (مصوب سال ۱۴۰۰) را در قالب بخشنامه شماره ۲۳۰/۱۶۲۰۶ به ادارات کل امور مالیاتی کشور ابلاغ نمود.

هیئت وزیران در جلسه مورخ ۲۰ آبان ۱۴۰۳ و به پیشنهاد سازمان حفاظت محیط زیست، دو بند جدید به ماده ۲ آیین‌نامه معیارهای تعیین سطح آلایندگی واحدهای تولیدی، صنعتی، معدنی و خدماتی آلاینده الحاق نمود.

هیئت وزیران در جلسه مورخ ۲۰ خرداد ۱۴۰۳ و به پیشنهاد سازمان حفاظت محیط زیست، معیارهای تعیین سطح آلایندگی واحدهای تولیدی، صنعتی، معدنی و خدماتی آلاینده را در قالب دو بند اصلاح نمود.

هیئت وزیران در جلسه مورخ ۲۱ اسفند ۱۴۰۱ و به پیشنهاد کارگروه متشکل از نمایندگان سازمان حفاظت محیط­ زیست و وزارتخانه‌های بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، صنعت، معدن و تجارت، کشور و امور اقتصادی و دارایی (سازمان امور مالیاتی کشور) و به استناد اصل ۱۳۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و ماده ۲۷ قانون مالیات […]

ماده ۲۷ قانون مالیات بر ارزش افزوده (مصوب سال ۱۴۰۰)، کلیه واحدهای تولیدی، صنعتی، معدنی و خدماتی آلاینده را حسب تشخیص سازمان حفاظت محیط زیست و طبق معیارهای آلایندگی مشخص شده، ملزم به پرداخت ۰/۵ تا نهایتاً ۲ درصد به مأخذ فروش کالا یا خدمات، تحت عنوان عوارض سبز می‌نماید.

قانون دائمی مالیات بر ارزش افزوده مشتمل بر ۵۷ ماده و ۱۰۰ تبصره، در تاریخ ۲ خرداد ۱۴۰۰ به تصویب مجلس شورای اسلامی و تأیید شورای نگهبان رسید و شش ماه بعد از ابلاغ به رییس جمهور یعنی از تاریخ ۱۲ دی ۱۴۰۰ لازم‌الاجرا گردید.